Kolekcja “Lumen de lumine”

Kolekcja licencjacka "Lumen de lumine"

Dyplom licencjacki

Kolekcja wykonana
w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach
na kierunku Wzornictwo – Projektowanie Ubioru i Biżuterii

Autorka: Dominika Jędrychowska
Promotor: prof. Ernest Zawad

Kolekcja dyplomowa jest syntezą różnych aspektów Średniowiecza. Poruszone są zagadnienia religijności, kultury, sztuki i architektury tamtych czasów. Widoczna jest inspiracja bizantyjską ozdobnością, długimi ubiorami chrześcijan, ideologią ascezy, strojami rycerskimi i sztuką witrażownictwa. Wybranie łacińskiego tytułu kolekcji „Lumen de lumine” nie jest przypadkowe, w końcu to tym językiem posługiwano się w wiekach średnich. Dodatkowo jest to fragment wyznania wiary „Światłość ze światłości”, a zatem nawiązanie do przesyconych atmosferą religijności czasów Średniowiecza. Ten łaciński zwrot ma także kojarzyć się ze światłem, tak istotnym w witrażownictwie. Kolekcja składa się z 8 modeli, każdy z nich został od początku do końca samodzielnie odszyty, a elementy szklane własnoręcznie wykonane.

Techniki zastosowane w kolekcji Na podstawie wiedzy teoretycznej dotyczącej właśnie witrażownictwa, jak i praktycznej dotyczącej cięcia czy szlifowania szkła, mogłam stworzyć własną technikę łączenia szklanych elementów. Zamiast taśmy miedzianej (używanej przy lutowaniu elementów za pomocą cyny) używałam lnianej lamówki. Obtaczałam nią kolejne szklane kwadraciki i zszywałam łącząc w całość. W ten sposób powstały bransolety czy szklany top. Dzięki zastosowaniu miękkiego materiału jako łącznika szkło stało się całkiem przyjemne dla ludzkiej skóry i można je bez problemu nosić. Innym sposobem było przewiercanie szkła diamentowym wiertłem, aby później móc je nawlekać na sznurek. Tym sposobem powstał 3,5 metrowy zaplatany sznur, poprzetykany szklanymi kwadracikami. Szkło z dziurkami (godzinami wierconymi w kuchni przy zlewie…) posłużyło także to powstania szklanej tuniki-kolczugi, składającej się równo z 1000 elementów i ważącej 4kg oraz szklanej sieci o kształcie ornatu. Te dwa projekty może nie są użytkowe, czy przyjazne dla skóry, ale na pewno można je na siebie ubrać.

Znaczenie kolorystyki i doboru materiałów Kolorystyka szkła utrzymana jest w zieleni, jest to związane z tym, że zieleń ma niesamowitą ilość odcieni tafli szkła, dodatkowo jest to kolor z którym dobrze się czuję. Zieleń symbolizuje także nadzieję, a właśnie nią żyli ludzie w Średniowieczu wierząc, że po śmierci pójdą do nieba. Zastosowane w kolekcji materiały to lniane dzianiny i tkanina. Wybranie Średniowiecza jako inspiracji poniekąd eliminowało zastosowanie tworzyw sztucznych. Len wydał się jednocześnie odpowiednio surowy (do projektów inspirowanych życiem mnichów czy ascezy) i szlachetny (przy inspiracji Bizancjum). Poza tym jedna z dzianin ma strukturę przypominającą rycerską kolczugę. Projekty charakteryzuje długość do kostek, jest to związane z długimi szatami charakterystycznymi w Średniowieczu dla chrześcijan. Ich krój w większości przypadków również ma religijne korzenie, to nawiązanie do kształtu ornatu. Religia chrześcijańska i Średniowiecze są ze sobą mocno związanie, stąd decyzja o inspirowaniu się strojami liturgicznymi. Wszystkie szwy w projektach z dzianiny wykończone są lnianą lamówką i znajdują się po prawej stronie wyrobów, to nawiązanie to ołowianych wstęg stosowanych w witrażownictwie do łączenia ze sobą szklanych elementów.